Mijn zoon weet goed wat hij wil, dat heb ik altijd in hem bewonderd. Hij kan goed beslissen over zijn leven, hobby’s, werk, of hij thuis blijft of uit gaat… Een ding vermijdt hij: het opruimen van alle papieren die hij toegestuurd krijgt. Die zwerven in zijn kamer. Dat heeft hij vast van zijn moeder afgekeken.
Ook bij mij hebben jarenlang stapels met post, werkjes van kinderen, nuttige blaadjes enz. gelegen. Op een gegeven moment verdwijnt zo’n stapel van de tafel beneden naar boven, en een paar jaar later naar zolder, in een doos, want het is om ooit nog eens uit te zoeken en wat mee te doen.
Niet kunnen weggooien
Het zijn niet genomen beslissingen. En die verzwaren mijn hoofd al jaren! Ik weet wel hoe het komt. Het is een combi van verschillende neigingen en gewoontes. Niet kunnen weggooien. Veel zonde vinden. Dit heb ik weer geërfd van míjn moeder, die de oorlog nog heeft meegemaakt. Bijvoorbeeld tijdschriften waar nuttige of leuke artikelen en tips in staan. Daar kan je vast ooit nog wat mee. Bewaren dus.
Niet kunnen beslissen
Maak hier dus maar niet willen beslissen van. Want als je niet beslist, betekent het dat alles nog open staat. Je kan kant A op én kant B. En als je wel hebt besloten wil dat zeggen dat je één van de twee kanten uitsluit. Bijvoorbeeld aantekeningen van een mooie workshop. Als ik die wegdoe, kan ik ze niet meer inzien, naslaan of gebruiken. Als ik ze bewaar, waar zou ik ze dan moeten stoppen, want ik moet het ook nog terugvinden. Waarschijnlijk kijk ik er dan nooit meer naar. Maar toch; wegdoen is nog niet echt een optie.
Me niet rot willen voelen
Op het moment dat ik het krijg, neem ik vaak al een onbewuste beslissing: hier wil ik wat mee. Dus doe ik het niet weg. Bijvoorbeeld een verzoek om geld te doneren aan een goed doel voor het helpen van vluchtelingen die al jaren in een tent wonen. Dat ligt dan op die stapel, tot ik het geld inderdaad ga overmaken. Maar dat doe ik niet nu, want ik heb nu andere dingen te doen. En als ik het verzoek weggooi, voel ik me schuldig. Dus dat doe ik niet.
Uitstellen
Al die beslissingen nemen is vervelend en lastig, dus ik kies ervoor om dit nog te laten liggen. Met als gevolg dat de stapels groter en groter worden.
Vroeger vond ik het heel erg dom van mijzelf dat ik niet kon opruimen en vond ik dat ik dat echt toch moest veranderen, dat ik anders nooit waardevol of succesvol zou zijn. Gelukkig heb ik in de loop der jaren wel geleerd ermee om te gaan. Met steeds meer leren over beslissen en waarom ik dat lastig vind. En verzachtende gedachten. Dat ik dat heb en ik dus overal even omheen moet denken. En dat ik mezelf gewoon permissie mag geven om dit op mijn unieke, soms niet goed functionerende manier te doen.
Ik mag stapels hebben
Het hoeft niet perfect. Ik mag stapels hebben. Er is niks mis mee om dingen te verzamelen die je interesseren. Je hoeft er niet per sé iets mee te doen. Ik zit er bijna niemand mee in de weg, want wat ik in ieder geval heb gedaan is zorgen dat de eettafel zoveel mogelijk leeg is voor gebruik. De stapels leg ik ergens anders.
Mijzelf als uitgangspunt
Verder heb ik geleerd mijzelf als uitgangspunt te nemen en niet de post en papieren zelf. Welk doel wil ík geld geven? Wat zijn míjn interesses en welke info is daar écht onmisbaar voor? En als ik wat wil weten, kijk ik dan echt in die stapel of map en zoek ik het daarin op, of vind ik elders wat ik wil weten, via internet bijvoorbeeld? Dat heeft erg geholpen om te gaan beslissen of iets weg kan.
Opruimcoach
Toen ik bijna 50 was, heb ik mijzelf een opruimcoach gegund. Iemand die met mij samen 3 uurtjes aan de gang ging om de boel te ordenen. Vroeger had ik dat enorm zonde van het geld gevonden en was ik blijven vasthouden aan het idee: ik moet het toch ook zelf kunnen. Nu was het simpelweg een cadeautje aan mijzelf, een expert inhuren, net als bijvoorbeeld een loodgieter of boekhouder. En dan voorbij de schaamte de gevoelens aankijken die het weggooien in de weg zitten.
Hoe denk jij over jezelf?
Vind jij het ook stom hoe je dingen doet en zou je er wat aan willen doen? Ik kan je helpen, zowel met hoe je denkt over jezelf als met het uitvoeren. Neem contact met me op voor een gratis kennismaking. We gaan dan samen uitvinden hoe het voor jou wél kan werken.